مردم می آیند و می روند و كسی سراغ آن تیشه را نمی گیرد
دیگر كسی نقشی بر این سینه ی سخت و ستبر نمی كند
دنیا بیستون است وروی هر ستون ،عفریت فرهاد كش نشسته است
هر روز پایین می آید و در گوشت نجوا می كند كه شیرین دوستت ندارد و جهان تلخ است
تو اما باور نكن
عفریت فرهاد كش دروغ می گوید
زیرا كه تا عشق هست شیرین هست
عشق اما گاهی سخت می شود ،آن قدر سخت كه تنها تیشه از پس آن بر می آید
روی این بیستون ناساز و ناهموار گاهی تنها با تیشه می توان ردی از عشق گذاشت
و گرنه هیچ كس باور نمی كند كه این بیستون فرهادی داشت
***
ما فرهادیم و دیگران به ما می خندند
ما فرهادیم و می خواهیم بر صخره این دنیا ،جویی از شیر و جویی از عسل بكشیم از ملكوت تا مغاك
عشق ،شیر و عشق ،
شكر :عشق ،قند و عشق
عسل :شیرو شكرو قند و عسل و عشق
نه در دست شیرین كه در دستان خسرو است
خسرو ما اما خداوند است
ما به عشق این خسرو است كه در بیستون مانده ایم
ما به عشق این خسرو است كه تیشه به ریشه ی هر چه سنگ و صخره می زنیم
ما به عشق این خسرو.....وگرنه شیرین بهانه است
ما می رقصیم و بیستون می رقصد
ما می خندیم و بیستون می خندد
بگذار دیگران هم به ما بخندند
آنها كه نمی دانند خسروی ما چقدر شیرین است
دوبال کوچک نارنجی